‘Mam, dit jaar ga ik ga schoolspullen kopen met vrienden, denk ik.’ Oeps, daar gaat mijn jaarlijkse uitje naar het land van jeugdsentiment. Niet de aanblik van stellingen vol met potloden en niet weten of je een HB, B of H potlood moet aanschaffen. Niet samen al die agenda’s bekijken, becommentariëren, nóg een keer doorbladeren, toch maar niet doen om aan het eind van de rit nog even snel de keuze bij te stellen en tóch die eerste agenda te kopen. Als hij er dan nog is.
Niet betrokken zijn bij de keuze van de kleur van het kaftpapier of minimaal op de achtergrond aanwezig . Dit jaar geen discussie over het wel of niet aanschaffen van een multomap omdat ik dat altijd zo handig vindt.
Voor mij dit jaar geen schoolcampus.
Gelukkig weet ik me getroost door het feit dat schoolspullen niet zo heel graag bij mijn pubers blijven. Net zoals eastpack’s, mobiele telefoons, nog in te leveren werkstukken, sportspullen, portemonnees en briefjes van school (voor ons ouders). Alles kan zo maar, opeens, weg zijn.
Tweede ronde, nieuwe kansen!
