De zon breekt zo af en toe moedig door de grijze winterwolkenmassa. De lente is aantocht, de bollen komen langzaam uit hun winterslaap. En met het tevoorschijn komen van de sneeuwklokjes en krokussen, komen ook onze hangjongeren weer te voorschijn. Met elkaar gezellig hangen over het stuur van een fiets of een brommer, het verboden sigaretje rokend, om daarna een slechte adem weg te spoelen met energie drankjes. En dat hangen doe je natuurlijk gráág op plekken waar wat te beleven valt. Tussen de mensen.
Als het even kan staan ze met z’n allen als een donkere kluwen, een aantal met een capuchon dicht over de ogen getrokken. Niet om zich te beschermen tegen de kou maar omdat het mode is. Is cool hier nog het juist woord voor?
Hangjongeren zijn een gespreksonderwerp. Zo’n groot gespreksonderwerp binnen onze gemeente, dat er zelfs iemand is aangenomen om deze hangjongeren om te toveren van hangjongeren in gespreksjongeren. Ik vraag me af of hier vooraf met deze hangjongeren een gesprek over is geweest. Maar dit terzijde.
Elk jaar, als wij op vakantie gaan en op een mediterraan pleintje genieten van de ondergaande zon, vallen mij de hangmensen op; jongeren en ouderen, vaak voorzien van een eveneens mediterraan brommertje, staan, zitten of hangen genoeglijk met elkaar op een plein.
Sommigen trappen een balletje, sommige doen een spelletje jeu de boules. Er zijn er ook die helemaal niets doen, niets anders dan een beetje keuvelen. Waarschijnlijk over het weer of de plaatselijke politiek. Maar misschien ook wel over de laagvliegende Hollandse vakantiegangers die het maar niet lijken te leren, het genieten van de avondzon, zo met elkaar.
Zou het helpen, om onze plaatselijke hangjongeren te zien als een voorbode van de lente en het ultieme vakantiegevoel?
En zouden we dan misschien, lieve hangjongeren, een beetje van jullie mogen leren? Beetje met elkaar praten over het weer, misschien de plaatselijke politiek. Gezellig aan het eind van een schooldag, in het zonnetje hangend over een fietsstuur.
Laten we maar beginnen met elkaar eerst voorzichtig ‘goedemiddag’ te wensen, wellicht komt het er dan wel van, aan het eind van de zomer.
Willen jullie dan beginnen? Wij volwassenen schijnen het eng te vinden, hangen, met elkaar praten, beetje niks doen.
