Op het monotone geluid van donkere stemmen val ik langzaam in slaap. Voordat de slaap me echt overmant denk ik terug aan vroeger met op de achtergrond het veilige geluid van de stemmen van mijn ouders
Ik denk terug aan mijn pogingen om uit het geluid nog verstaanbare zinnen en woorden te plukken en hoe je dan op het monotone geluid zachtjes in slaap sukkelt.
Ik hoor onderdrukt gelach en het vervolgen van het gesprek. Een –heldere – jongensstem haalt me opeens bij de les; de rollen zijn omgekeerd! Dit keer ben ik de ouder en zitten beneden 6 jongens samen over het leven in het algemeen en hun eigen leven in het bijzonder te praten. Om kwart over één ’s nachts.
Ik hoor het gesprek voort kabbelen; zo nu en dan eens met een korte uithaal en een corrigerend ssshhhht, wat onderdrukt gelach en daarna weer het donkere geluid van stemmen op de achtergrond.
Klaarwakker besef ik me dat de rollen langzaam maar zeker omgekeerd worden; kleine pubers worden groot en met stukjes en beetjes wordt er verantwoordelijkheid voor een eigen leven genomen. De ontwikkeling van onze kinderen zal in sommige situaties vragen dat wij naar hen luisteren in plaats van zij naar ons. Gewoon omdat ze op sommige terreinen meer kennis van zaken hebben. Ik realiseer me dat groter groeien niet meteen uit elkaar groeien betekent. Ik realiseer me ook dat dit wél een andere opstelling van ons als ouders zal vragen.
De stemmen op de achtergrond praten rustig verder. Op het monotone geluid van donkere stemmen val ik langzaam maar zeker in slaap. Voordat de slaap me echt overmant denk ik aan de toekomst; het komt wel goed, met die jeugd van tegenwoordig!
