‘Ga aan je huiswerk!’
‘nee, niet om je te pesten, maar het moet. Doe het nou, dan is het maar voorbij, even doorzetten’.
Bekend onderwerp? Nee? Dan heeft u geen puber in huis! Of een hele, hele, hele lieve, gedisciplineerde puber, dat kan ook. Bij ons thuis wonen vooral lieve pubers. Totdat er huiswerk gemaakt moet worden. Dan staat lieve even op de gang en wacht geduldig af tot de doe-je-huiswerk-omdat-ik-het-zeg-oorlog weer voorbij is.
En deze oorlog vecht je dan niet zo af en toe uit, nee! Elke dag! En wat betreft dit soort opvoedvraagstukken bof ik eigenlijk nog, want ik co-ouder. De ene week heeft de paps deze oorlog, de andere week is het slagveld helemaal voor mij.
En niets helpt: huiswerk maken lijkt met geen mogelijkheid, op wat voor een manier dan ook, aantrekkelijk gemaakt te kunnen worden. En zo lijd je als mens twee keer onder het huiswerkleed: in de jaren dat je dit alles moet ondergaan, om het in de jaren dat je zelf de grote huiswerkboeman bent nog eens dunnetjes over te doen.
Tenzij je zo slim bent om een huiswerkboeman M/V in te kopen! Dat kan tegenwoordig! Pure luxe, die nog effectief is ook!
Je ziet cijfers omhoog schieten, samen met de sfeer in huis. Het is een groot verschil of je je kind kunt verwelkomen met ‘dag schat, fijne dag gehad? Wat zijn je plannen voor vanavond?’ Of dat je middag begint met ‘dag schat, fijne dag gehad? Nee, die schooldag is nog niet voorbij; NU AAN DE SLAG EN SNEL EEN BEETJE!!!!!’.
Wij hebben, niet helemaal slim natuurlijk, gekozen om zelf de boeman te spelen. In al mijn overmoed dacht ik dat er wel even een beetje bij te doen.
Een mevrouw die huiswerkboevrouw van haar beroep is, zie ik regelmatig lopen. Ze lacht bijna altijd en lijkt niet te lijden onder het ‘en-nu-aan-je-huiswerk-schuldgevoe’l.
Soms kan ik de neiging om bij het langslopen diep voor haar te buigen nog maar nét onderdrukken.
