We wonen op een druk punt waar sport, winkels en bestemmingsverkeer elkaar ontmoeten.
Mocht u het woord ‘ontmoeten’ als leuk, hoopvol en feestelijk ervaren, dan moet ik u dit keer helaas teleurstellen. Ontmoeten is in dit geval: haast, irritatie, overtredingen. Gevaar zelfs.
Met ‘mijn pubers’ sta ik regelmatig te kijken naar volwassenen die bewust tegen het verkeer in rijden; de rij lijkt te lang en het wachten wordt verkort door met razende vaart over de verkeerde weghelft een zijstraat in te schieten. Natuurlijk moet zo’n moment opgewaardeerd worden naar ‘leermoment’ en ik hoor mezelf ook deze keer een opvoedkundig praatje inzetten als ik door een luid gejoel onderbroken wordt.
‘Ja, dat is ‘m! Dat is ‘m echt! Die daar, zie je ‘m! Dat is die vent die ons pas geleden vertelde dat we niet meer mogen fietsen over de stoep.
Echt, moet je nou kijken. Hij staat vast. Hij is klemgereden door mensen die uit de andere straat komen. Kijk nou.’ Het leedvermaak over deze weggebruiker in het nauw druipt er van af.
‘zo, is het commentaar, als die man ooit nog eens durft te vertellen dat ik met mijn fiets niet meer over de stoep voor z’n huis mag rijden, dan vertel ik ‘m dat ik dit gezien heb!’
Op mijn vraag of je overtreding met overtreding mag vergelden krijg ik een heldere boodschap: nee, dat mag niet. Maar met twee maten meten én je dan als vólwassene zo onvolwassen in het verkeer gedragen, dat gaat er bij deze pubers niet in. Er volgt nog een berg aan voorbeelden; trainers, coaches, ouders van vrienden, docenten en ook ik moeten er aan geloven; wil je door een puber voor ‘vol’ worden aangezien, dan zul je je daar ook naar moeten gedragen.
Dit is met recht een leermoment. Voor mij.
