Een sterk verhaal

Een weekend weg en een puber thuis. Klinkt het vreemd als ik met enige voorzichtigheid het huis betreed bij thuiskomst?

Je weet nooit wat je te wachten staat aan etensresten, stille getuigen van drankgelagen en overvolle asbakken. Als we al in het bezit zouden zijn van zo’n peukenpot.

Maar niets daarvan! Gewoon helemaal niets! En dat is nogal saai voor u als lezer. Geen dramatische verhalen, en geen verslag om glimlachend te lezen.

Het is nóg sterker; bij thuiskomst vonden we zelfs een spoor van natte strepen, zichtbaar op de huiskamervloer en ook het toilet rook viooltjesfris.
Een juichend telefoontje wordt met puberale droogheid beantwoord: fijn dat ik blij ben met het schone huis, en ja het was graag gedaan. En ja, ze hadden een érg leuk weekend gehad.

En ja, het was ook nodig, dat wissen van de sporen. Dus toch …

lentekriebels

De Lente is begonnen! Hier en daar zie je een overmoedig lammetje in de wei, maar over het algemeen moeten we het met de kalender doen; de wetenschap dat de lente écht is begonnen omdat het 21 maart is geweest.

De lente wordt inmiddels ook al een aantal jaren gevierd met de week van de lentekriebels, georganiseerd door Rutgers WPF. Dit jaar krijgen kinderen op ruim 350 scholen een week lang les in ‘relationele en seksuele vorming’. En als je nu denkt dat het een lolletje is; nee! De week van de lentekriebels is serieus en volgens veel professionals ook nog eens hoogst noodzakelijk; wij volwassenen praten namelijk niet zo makkelijk over liefde, seks en gevoelens met onze kinderen.

Daar moeten onze kinderen het dan mee doen: een week van lentekriebels geeft ons als volwassenen de mogelijkheid om ‘het er eens goed over te hebben’, over seks, over liefde, over relaties.

Seks is overal te zien, borsten en billen deinen de hele dag over het tv scherm en we schrikken nergens meer van.

Totdat het over liefde gaat.

Realiteit

Positief opvoeden is het advies geweest. Dat is het advies nog steeds, trouwens. En slecht is dat advies ook niet echt.

Er lijkt alleen een keerzijde aan te zitten; in het onze kinderen prijzen zijn we als ouders wat doorgeslagen en nu hebben de ongekroonde koninklijke hoogheden het idee dat ze het écht voor het zeggen hebben.
Met rechten, zonder plichten.
En zo was dat advies dan weer níet bedoeld; het ontwikkelen van een goed en gezond zelfbeeld heeft ook direct te maken met de manier waarop je met de mensen in je omgeving omgaat. Of je aardig bent, iets voor ander over hebt en vooral: of je ook een keer ‘nee’ als antwoord kunt accepteren.

Aan dat laatste schijnt het nogal te schorten; als ouders zijn we zo ingesteld op het gezellig houden dat onze pubers het woord ‘nee’ bijna niet meer lijken te kennen. Daar klagen dan weer docenten en politie over, om een voorbeeld te noemen. En zoals het er nu naar uitziet gaan ‘bazen’ daar in de toekomst ook wat in bijstellen. Je bent de koning of koningin in je eigen koninkrijk, zodra je je in die van ander begeeft zul je je moeten aanpassen.

Dat zal wennen worden, voor velen.