Vijf jaar zal hij zijn; een blond, blozend mannetje dat keurig op het winkelwagentje past. Hij huppelt wat om de volle kar met boodschappen heen terwijl hij zijn moeder, die nog éventjes iets gaat pakken, nauwlettend in de gaten houdt.
Zijn vrolijkheid is aanstekelijk; de mensen die in de lange rij aan het wachten zijn bekijken al die blijheid met een glimlach.
De laatste boodschap wordt in het karretje gelegd. Maandverband.
De inhoud van de kar wordt nog eens goed bekeken. En kijken gaat ook bij dit jongetje mét handjes; hij pakt de meest aantrekkelijke boodschappen en bekijkt ze één voor één. Yoghurt mét vruchten. ‘Krijg ik dat vanavond als toetje?’. Een pak koekjes. ‘Eentje tegelijk, he mamma?’ Brood. ‘Die ander vind ik lekkerder, mamma’.
Maandverband. ‘waarom heb je dat nou gekocht, mamma?’ In de rij zie je de hoofden van de wachtenden omhoog schieten. Dit gaat interessant worden. Hoe redt deze moeder zich uit dit vragenvuur?
De omstanders worden niet teleurgesteld: de kleine onderzoeker ziet zijn kans schoon en onderwerpt zijn moeder aan een vragenvuur. Hij blijkt dit moment, in deze supermarkt te hebben uitgekozen voor zijn seksuele voorlichting.
Na zijn vraag ‘hoe zo’n baby er dan uitkomt’ draait hij zich plotseling om naar een meeluisterende dame achter in de rij.
‘Mevrouw …’ De mevrouw in kwestie verschiet van kleur. Zo maar op een dinsdagmorgen onderdeel worden van de seksuele voorlichting van een jongetje van 5 staat voor vandaag niet in de planning. En zeker niet in het openbaar.
‘Mevrouw …’ nog een keer wordt er, nu iets luider, om haar aandacht gevraagd. Duidelijk verlegen met de situatie kijkt ze om zich heen.
Er is geen ontkomen aan, er moet een belangrijke vraag gesteld worden: ‘mevrouw, wij eten vanavond bami. Vind jij dat ook lekker?’
donderdag 22 april 2010
dinsdag 13 april 2010
Pubers zijn net als water; ze zoeken het laagste punt
Voor veel gemeenten was toestemming zeer welkom geweest: het verleggen van leeftijdsgrens voor het drinken van alcohol. Menig onderzoek heeft inmiddels bewezen dat een dergelijke grensverlegging veel hersenschade kan voorkomen.
Eén van de redenen dat deze wijziging er niet doorgekomen is, is het feit dat men wil dat eerst het huidige beleid gehandhaafd gaat worden. Naar mijn mening maakt het niet zo heel veel uit: 16 of 18 jarigen controleren.
Voor mij, als moeder van een 15 & 18 jarige, was deze wetswijziging welkom geweest. Nu is de regel bij ons in huis de wettelijke leeftijd: 16 jaar. Langer is ook niet houdbaar in onze omgeving waar drank een (te) groot deel uitmaakt van het uitgaansplezier en sociale verkeer. En daar is de horeca vaak niet eens de grote boosdoener in; veelal wordt er voorgedronken bij ouders! Terecht stelt de Volkskrant dat ouders toleranter worden als het gaat om alcoholgebruik en - misbruik van hun pubers.
Zo heb ik vorige week mijn eigen kind & 2 van zijn vrienden de wacht aan moeten zeggen: sterke drank (whisky) wordt bij ons niet per fles gedronken. Sterker nog: dat wordt bij ons helemaal niet gedronken. Zeker niet 'zomaar' even tussen door. Dat is een bekende regel, en wat Klink en consorten ook zeggen: deze regel blijft staan.
Waar de heren mee schermden? De wet! ’Ik mag sterke drank drinken, want ik ben 18’.
Misschien is het verleggen van de grens méér dan alleen een controleerbaar feitje. Het is ook rugdekking en ondersteuning voor ouders om zich staande te houden in een alcoholdiscussie waarin (nog) niet alle ouders het belang van terughoudendheid inzien. Want ja, in gesprekken met ouders is dat wat me nog het meeste steekt 'ach ja, wij zijn ook jong geweest he'. En nog zo’n mooie: ‘als jij het ze niet geeft, dan halen ze het bij een ander’.
En zo merk je dat pubers net als water zijn; ze zoeken het laagste punt op. Dat ze graag bij je komen betekent niet altijd het compliment dat ze ook graag bij je zijn.
Enige hulp van de overheid kan ik hier wél goed in gebruiken: zij stellen de regel, ik controleer en handhaaf in eigen huis en tuin.
It takes a village to raise a child!
Eén van de redenen dat deze wijziging er niet doorgekomen is, is het feit dat men wil dat eerst het huidige beleid gehandhaafd gaat worden. Naar mijn mening maakt het niet zo heel veel uit: 16 of 18 jarigen controleren.
Voor mij, als moeder van een 15 & 18 jarige, was deze wetswijziging welkom geweest. Nu is de regel bij ons in huis de wettelijke leeftijd: 16 jaar. Langer is ook niet houdbaar in onze omgeving waar drank een (te) groot deel uitmaakt van het uitgaansplezier en sociale verkeer. En daar is de horeca vaak niet eens de grote boosdoener in; veelal wordt er voorgedronken bij ouders! Terecht stelt de Volkskrant dat ouders toleranter worden als het gaat om alcoholgebruik en - misbruik van hun pubers.
Zo heb ik vorige week mijn eigen kind & 2 van zijn vrienden de wacht aan moeten zeggen: sterke drank (whisky) wordt bij ons niet per fles gedronken. Sterker nog: dat wordt bij ons helemaal niet gedronken. Zeker niet 'zomaar' even tussen door. Dat is een bekende regel, en wat Klink en consorten ook zeggen: deze regel blijft staan.
Waar de heren mee schermden? De wet! ’Ik mag sterke drank drinken, want ik ben 18’.
Misschien is het verleggen van de grens méér dan alleen een controleerbaar feitje. Het is ook rugdekking en ondersteuning voor ouders om zich staande te houden in een alcoholdiscussie waarin (nog) niet alle ouders het belang van terughoudendheid inzien. Want ja, in gesprekken met ouders is dat wat me nog het meeste steekt 'ach ja, wij zijn ook jong geweest he'. En nog zo’n mooie: ‘als jij het ze niet geeft, dan halen ze het bij een ander’.
En zo merk je dat pubers net als water zijn; ze zoeken het laagste punt op. Dat ze graag bij je komen betekent niet altijd het compliment dat ze ook graag bij je zijn.
Enige hulp van de overheid kan ik hier wél goed in gebruiken: zij stellen de regel, ik controleer en handhaaf in eigen huis en tuin.
It takes a village to raise a child!
zaterdag 10 april 2010
schoolkeuze, wat is wijsheid?
Het is overal het zelfde, roepen veel ouders. En dat is ook zo, denk ik.
Discussies met pubers, moeite hebben met grenzen stellen – ik daag de mensen die zeggen dat dit helemaal niet moeilijk is bij deze uit om te reageren via het blog.
Om over het maken van keuzes voor onderwijs nog maar te zwijgen.
Ooit heb ik mijn pubers zelf deze keuze laten maken. Dat heeft zo z’n voordelen; als ze mopperen over regels, docenten of schooltijden is het antwoord makkelijk: zelf voor gekozen!
Bij ons op kantoor – nou ja, eigenlijk bij ons aan de keukentafel – hebben we het hier regelmatig over; hoe maak je nou de keuze voor een goede school? Een school die bij jouw (pre-)puber past en, ook niet onbelangrijk, die bij jouw manier van opvoeden past? Zijn vooral de keuzes van vriendjes leidend of heb je als ouders het laatste woord?
Als ik heel eerlijk ben, dan ben ik nieuwsgierig hoe andere ouders hun afwegingen maken als het om schoolkeuzen gaat. Wilt u reageren over dit onderwerp? Dat kan: anoniem zelfs als u dat prettiger vindt.
Discussies met pubers, moeite hebben met grenzen stellen – ik daag de mensen die zeggen dat dit helemaal niet moeilijk is bij deze uit om te reageren via het blog.
Om over het maken van keuzes voor onderwijs nog maar te zwijgen.
Ooit heb ik mijn pubers zelf deze keuze laten maken. Dat heeft zo z’n voordelen; als ze mopperen over regels, docenten of schooltijden is het antwoord makkelijk: zelf voor gekozen!
Bij ons op kantoor – nou ja, eigenlijk bij ons aan de keukentafel – hebben we het hier regelmatig over; hoe maak je nou de keuze voor een goede school? Een school die bij jouw (pre-)puber past en, ook niet onbelangrijk, die bij jouw manier van opvoeden past? Zijn vooral de keuzes van vriendjes leidend of heb je als ouders het laatste woord?
Als ik heel eerlijk ben, dan ben ik nieuwsgierig hoe andere ouders hun afwegingen maken als het om schoolkeuzen gaat. Wilt u reageren over dit onderwerp? Dat kan: anoniem zelfs als u dat prettiger vindt.
Abonneren op:
Posts (Atom)